- doğrultmaq
- justify (ümidi, etimadı)özünü doğrultmaq – prove its value
Məktəblilər üçün Azərbaycanca-İngiliscə lüğət. 2014.
doğrultmaq
Look at other dictionaries:
doğrultmaq — f. 1. Gözlənilən ümidi doğruya çıxarmaq; verilən ada, göstərilən etibara və s. yə layiq olduğunu göstərmək, sübut etmək, gerçəkləşdirmək. Göstərilən etimadı doğrultmaq. // Bəraət qazandırmaq. Zeynal öz yaramazlıqlarını doğrultmaq üçün mühitlərini … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
doğrultma — «Doğrultmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
duru — sif. 1. Maye halında olan, su kimi axıcı, sıyıq. Duru yanacaq. Duru palçıq. Duru xörək. // Həddindən artıq sıyıq olan, suyu çox olan, sulu. Duru qatıq. Duru dovğa. 2. Saf, təmiz, şəffaf, aydın. Vətənimin göyləri göllərindən durudur; Qoynunda… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ehkam — is. <ər. «hökm» söz. cəmi> 1. Hər hansı bir nəzəriyyənin (əsasən dini nəzəriyyənin) əsas qanunu. İslam dininin ehkamları. – Peymani fərhəngin ehkamından hər gün nədimlər padşaha oxurdular. M. F. A.. O kəs ki «Cameyi Abbas» kitabında dərc… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
haqlı — sif. Düz deyən, düzgün fikirləşən, düz hərəkət edən, səhv etməyən (haqsız əksi). Xan, arvadının sözlərinin haqlı olduğunu anladı. Ç.. Mühəndis etirafında haqlı idi. Ə. S.. // Doğru, düz, düzgün, yerində, həqiqətə əsaslanan. Haqlı təklif. Haqlı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ləkələndirmək — bax ləkələmək. Zeynal öz yaramazlıqlarını doğrultmaq üçün mühitlərini ləkələndirməyə çalışan bir qrup adamlara mənsub idi. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mənsub — sif. <ər.> Nisbəti və mənsubiyyəti olan, əlaqəsi olan, aidiyyəti olan. <Keşikçilərin> içində yapıncılı ləzgi və qumuq, Cavanşir elinə mənsub sallaqbığlı . . atıcılar var idi. Ç.. Zeynal öz yaramazlıqlarını doğrultmaq üçün mühitlərini… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pərdələmək — f. 1. Qabağını örtmək, tutmaq, görünməz etmək. Duman günəşi pərdələdi. 2. məc. Üstünü örtmək, ört basdır etmək, gizlətmək. Öz məqsədini pərdələmək. Cinayəti pərdələmək. – <Vəliəhd:> Əlbəttə, hər anda və hər kəsin andına inanmaq olmaz, çünki … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üz — is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır. Ü. H.. <Qızın> yumru, gözəl üzü və yanaqları açıq sərin havada qızarmışdı. M. İ.. // Heyvan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yumaq — 1. f. 1. Su və ya su və sabun, yaxud başqa bir maye ilə təmizləmək. Əllərini yumaq. Əl üzünü yumaq. Ayaqlarını yumaq. Paltar yumaq. – Bahadır üzünü yuyub çay içməyə getdi. N. N.. Bir həyətdə bir müsəlman arvadı arxın kənarında qab yuyurdu. C. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
